- มันรุมเร้า ยุ่งเหยิง จิตกระเจิง
- ผมกระเซิง ปัดป่าย ไขว่คว้าหา
- มันหลอกหลอน ดิ้นรน ให้ได้มา
- เจ้าตัณหา เล่นเรา เสียยับเยิน
- ไม่เคยพอ ในสิ่ง ที่หลงอยาก
- ช่างมักมาก เสียจริง กิเลสเอ๋ย
- ปรนเปรอเจ้า มานาน จนคุ้นเคย
- พอทำเฉย มันกระแทก เสียแหลกลาน
- แต่นี้ไป ขอยุติ เจ้าตัวอยาก
- ขอจำพราก อัตตา เจ้าปัญหา
- ปล่อยให้มัน ดิ้นเอง ในอุรา
- ถึงเวลา จางหาย ของมันเอง
- จึงสรุป ลงสู่ ธรรมชาติ
- จะไม่พลาด เผลอใจ ให้ตัณหา
- ขอยุติ ต้นเหตุ คืออัตตา
- หมดเวลา เวียนเกิด ชดใช้กรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น