10-มันรุมเร้า ยุ่งเหยิง จิตกระเจิง

• มันรุมเร้า ยุ่งเหยิง จิตกระเจิง
• ผมกระเซิง ปัดป่าย ไขว่คว้าหา
• มันหลอกหลอน ดิ้นรน ให้ได้มา
• เจ้าตัณหา เล่นเรา เสียยับเยิน 

• ไม่เคยพอ ในสิ่ง ที่หลงอยาก
• ช่างมักมาก เสียจริง กิเลสเอ๋ย
• ปรนเปรอเจ้า มานาน จนคุ้นเคย
• พอทำเฉย มันกระแทก เสียแหลกลาน

• แต่นี้ไป ขอยุติ เจ้าตัวอยาก
• ขอจำพราก อัตตา เจ้าปัญหา
• ปล่อยให้มัน ดิ้นเอง ในอุรา
• ถึงเวลา จางหาย ของมันเอง

• จึงสรุป ลงสู่ ธรรมชาติ
• จะไม่พลาด เผลอใจ ให้ตัณหา
• ขอยุติ ต้นเหตุ คืออัตตา
• หมดเวลา เวียนเกิด ชดใช้กรรม

09-เพราะเหลือกู

• จิตพุทธะ พุทธะจิต บริสุทธิ
• อันวิสุทธิ์ อยู่แล้ว ในใจเจ้า
• ไม่ต้องเพิ่ม ไม่ต้องติด ไม่ต้องเอา
• ไม่ต้องเฝ้า ไม่ต้องคอย หาอะไร

• ไม่ต้องยึด ไม่ต้องเกาะ ในทุกสิ่ง
• ไม่ต้องวิ่ง ไม่ต้องหา เพราะความหลง
• เพียงยุติ ตัวคอยซ้อน ที่ดำรง
• ให้ปลดปลง ทุกสิ่งอย่าง ออกจากใจ

• ให้วางเรา แต่มิใช่ ไปวางมัน
• ต้องรู้ทัน ตัวกู ที่พาหลง
• เผลอวางมัน แต่เสร็จกู ยังมั่นคง
• ก็ต้องลง เวียนเกิดตาย เพราะเหลือกู

08-อันธรรมะ แท้จริงคือ ธรรมชาติ

• บริสุทธิ์ อยู่แล้ว เป็นเดิมที
• ไม่ต้องมี สิ่งเสริม เติมความใส่
• คือความจริง แห่งสัจจะ พ้นทุกข์ภัย
• คือดวงใจ แห่งพุทธา นุภาพธรรม

• เพียงยุติ ตัวตน ออกจากจิต
• อีกความคิด ก็ไม่เที่ยง ของมันหนา
• ทั้งผู้รู้ สับเปลี่ยน ทุกเวลา
• ตัวมุ่งหา ไขว่คว้า บิดเบือนธรรม

• อันกุศล ผลบุญ แค่อาศัย
• อีกทุกข์ภัย คือธรรม ที่เกื้อหนุน
• เป็นอย่างนี้ คลุกเคล้า ทั้งโทษคุณ
• คอยเจือจุน สังขาร พบทางธรรม

• จิตแปรปรวน หวนให้ อาลัยเศร้า
• เพราะคอยเฝ้า เกาะกุม ตามกระแส
• ที่ไหลวน รุมเร้า ติดตัวแจ
• แล้วหลงแก้ หลงผูก ในตัวธรรม

• อันธรรมะ แท้จริงคือ ธรรมชาติ
• ที่ไม่ขาด ไม่เกิน ในวิถี
• แต่ตัวตน หลงซ้อนแก้ ธรรมวิธี
• เป็นผู้หนี ผู้สู้ อยู่ทุกกาล

• เพียงยุติ อัตตา ทับซ้อนธรรม
• หมดสิ้นกรรม ทุกอย่าง ที่ทับถม
• ตระหนักรู้ แจ่มแจ้ง จิตภิรมณ์
• เหมือนสายลม ผ่านมา แล้วผ่านไป

• จึงท่ามกลาง ทุกสิ่ง ที่บังเกิด
• แม้ประเสร็ฐ เลิศหรู ไร้ความหมาย
• เป็นภาพลวง ของมาร คอยทำลาย
• เพื่อฉุดกาย จิตนี้ ชดใช้กรรม

07-โปรดทุกคน

• แสงสุริยา สาดส่อง ยามรุ่งสาง ภาพเลือนลาง เริ่มชัด ประจักษ์เห็น มองทุกสิ่ง เด่นชัด ตามที่เป็น มิซ่อนเร้น หลบลี้ หนีหายไป

• คือแสงธรรม แสงทอง สาดส่องจิต ไร้ถูกผิด ท่ามกลาง กระจ่างใส ปลงทุกสิ่ง ที่เห็น เป็นความนัย ด้วยดวงใจ แห่งพุทธา โปรดทุกคน

06-จากฟากฟ้าศุราลัย สู่แดนดิน

• ดวงอาทิตย์ อัสดง ลับขอบฟ้า
  ถึงเวลา พระจันทร์ ฉายส่องแสง
  ช่วยขับไล่ ความมืด ม่านกำแพง
  เป็นดั่งแสง นำทาง ผู้มืดมน
  
• เปรียบดังเช่น พระธรรม ทั่วโลกหล้า
  คอยนำพา ผู้คน มิให้หลง
  ออกจากทุกข์ ซ้ำซาก ด้วยการปลง
  จึงจะตรง ต่อพระธรรม พ้นทุกข์ภัย
  
• เป็นคำสอน ฟังง่าย ในสมมุติ
  เพียงแค่หยุด อัตตา ที่แทรกซ้อน
  ปล่อยให้เกิด และดับเอง ทุกขั้นตอน
  ไม่อาวรณ์ ต่อตัวตน เป็นสำคัญ
  
• เมื่อไม่ยึด ในตัวตน ก็สิ้นเกิด
  หมดกำเนิด ในอัตตา ก็สิ้นหวัง
  อิสระ ท่ามกลาง คือพลัง
  ภพหยุดยั้ง ชาติสิ้น คืนสู่ธรรม

(พระธรรมฉายแสง จากฟากฟ้าศุราลัย สู่แดนดิน)

05-นิพพานอยู่แล้วทันที

• ทุกข์สุขนั้น คือธรรม ที่สับเปลี่ยน
  คอยหมุนเวียน ให้ผล ตามวิถี
  ที่ตอกย้ำ มาเก่าก่อน มีชั่วดี
  ยากหลีกหนี เพราะเป็นผล ที่ต้องเจอ
  
• ขอให้เธอ ทั้งหลาย จงยั้งคิด
  ด้วยชีวิต เกิดมา เพราะความหลง
  โดนอำนาจ แห่งวิบาก มัดมั่นคง
  ต้องตกลง สู่พิภพ ชดใช้กรรม
  
• แต่ทางรอด นั้นมีอยู่ ใกล้แค่เอื้อม
  คือความเสื่อม ที่มีอยู่ ให้เราเห็น
  ไม่ยึดติด ในทุกสิ่ง ที่มีเป็น
  ธรรมดับเย็น เพราะละได้ คืออัตตา
  
• เมื่อตื่นรู้ ในความจริง แห่งสัจจะ
  หมดมานะ ในทิฏฐิ ที่ยึดมั่น
  ไม่หลงรู้ หลงเห็น วางฉับพลัน
  จิตเดิมนั้น จะปรากฏ ไร้มลทิน
  
• เป็นของเดิม ที่วิสุทธิ์ อย่างเต็มที่
  คือวิถี ธรรมชาติ แห่งพุทธะ
  ปลงปล่อยวาง ในทุกสิ่ง ล้วนสละ
  เป็นสัจจะ แห่งพระธรรม ชี้นำทาง...

• (นิพพานอยู่แล้วทันที)...

04-เป็นธรรมเดิม

• เป็นธรรมเดิม ที่ไร้ การปรุงแต่ง
  เปรียบดั่งแสง สุริยา ส่องเฉิดฉาย
  สถิตพร้อม อยู่แล้ว กลางใจกาย
  คือความหมาย แห่งนิพพาน อยู่ในที
  
• เพียงแค่วาง อัตตา ที่ยึดติด
  ออกจากจิต มายา ที่หลอกหลอน
  ไร้ตัวตน ยึดติด ในขั้นตอน
  คือคำสอน แห่งพระธรรม ส่องนำทาง
  
• นิรทุกข์  เป็นชื่อ ในสมมุติ
  จิตวิสุทธิ์ ไร้นาม ธาตุทั้งหลาย
  อยู่นอกเหนือ สมมุติ เช่นใจกาย
  แต่มิวาย ก็ยังชื่อ นิรทุกข์

(ใช้สมมุติเพื่อสะท้อนให้เข้าใจในสมมุตินั้นๆ)

สาธุ...